tag:blogger.com,1999:blog-7960370755703182436.post5618796398074473190..comments2023-04-11T12:44:18.705+02:00Comments on ESF Galicia: El "pensar" es para el veranoESFGaliciahttp://www.blogger.com/profile/05333609896363306698noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-7960370755703182436.post-65707096794364228002013-07-06T21:04:51.806+02:002013-07-06T21:04:51.806+02:00En primer lugar quiero agradeceros que hayáis cont...En primer lugar quiero agradeceros que hayáis contestado a una idea o sugerencia que me estaba dando vueltas por la cabeza. <br /><br />Quizás esa era mi intención primera. Es decir, más bien SUGERIR que exponer un problema que puede ser inexistente y buscar soluciones. Es por ello por lo que no he descrito situaciones concretas sino, más bien, introducir una pregunta “retórica”, vamos a decir.<br /><br />Desde mi perspectiva a la cual la considero estrecha aunque larga estimo, en definitiva, que hablamos mucho, que tenemos ideas fantásticas incluso con tintes, a veces, románticos pero a la hora de bajar a la realidad y tratar de realizarlas nos retraemos en demasía y los frutos son escasos con respecto al planteamiento inicial. Creo que de esta actitud casi todos (o todos) los voluntarios tenemos bastantes ejemplos que por cortesía o lo que sea no lo hacemos patente. Una idea, todas aquellas actividades transversales que yo pueda conocer no han funcionado o “cumplido sus objetivos” adecuadamente en tiempo y forma.<br /><br />Para mi cada día la gente está más al rollo que le gusta (¿finalista?) y de la forma y manera que le parece oportuno (¿individualista?) que al grupo con el que trabaja o al gran grupo (ESF) al que pertenece por decisión propia.<br /><br />Aquí me paro y me pregunto “de todos los demás trabajos y actuaciones que demanda nuestra asociación para ir formando un grupo cada vez más compacto con posibilidades de poder afrontar objetivos cada vez más complejos y ambiciosos ¿Quién se ocupa? Aquí no me refiero a ningún grupo ni a ningún voluntario en particular sino a las responsabilidades que cada voluntario, por su naturaleza, debe asumir. <br /><br />Mi idea es que las cosas no van tanto por la idea de “estructura” en el sentido de pesadez y rigidez que hay que soportar sino más bien por la idea de “columpio” que nos sostiene y nos posibilita llevar acabo aquello que nos gusta y compromete. <br /><br />Yo creo que para “llegar” se necesita “hacer el camino” y éste a veces es bonito y a veces feo, unas alegres y sugerentes y otras aburridas y pesadas. Pero hay que pasar por todas ellas para llegar al final del camino. <br /><br />¿Cómo se consigue llegar al final de un camino? ¿Podría ser esta la siguiente sugerencia?<br /><br />Una vez más gracias por atenderme y hasta la próxima, Alfonso.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7960370755703182436.post-32885511016925354952013-07-02T11:06:37.180+02:002013-07-02T11:06:37.180+02:00Eu tamén boto de menos algún exemplo máis concreto...Eu tamén boto de menos algún exemplo máis concreto.. Quizais o xeito de participar das persoas mudara nestes 20 anos, e xa non se traballa tanto "baixo as siglas ou as cores" senon que se buscan máis "distintos espazos de traballo conxunto para mudar diversos aspectos da sociedade que non nos convencen" (laboratorios sociais), dos que ESF sería so un máis... Sergiohttp://acovadameiga.net/noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7960370755703182436.post-63488007569218724132013-06-29T00:34:18.736+02:002013-06-29T00:34:18.736+02:00ola, non entendo... decías que antes íbamos por di...ola, non entendo... decías que antes íbamos por diante dos acontecementos pero que agora non, a que te refires concretamente? en que consideras que non imos por diante ou a par? por que? a que crees que é debido? unha vez que sepa a que te refires concretamente se poderían plantear posibles solucións, non?Patricia Iglesiashttps://www.blogger.com/profile/14517097211085801129noreply@blogger.com