29 may 2009

Jaima: día 3

No nos habíamos olvidado de que teníamos pendiente contaros cómo fue la experiencia del último día en la Jaima... que sabemos que todos estáis ansiosos por saber cómo terminó la cosa!. Paula y Sabela ya hicieron una avanzadilla en su entrada Visita a la Jaima (¡muchas gracias!) Y María estuvo informando de lo que nos pasó en los días 1 y 2. Aunque con un poco de retraso entre María y yo os contamos ahora cómo nos las arreglamos el último día en la Jaima (23 de abril).

Todo comenzó como habitualmente. Los que pudimos nos juntamos a primera hora de la mañana para sacar el material que teníamos guardado en la facultad de Farmacia y decorar un día más nuestra querida Jaima... que ya empezaba a parecernos nuestra casa! La verdad es que lo único que nos faltaba para que lo fuese era quedarnos a dormir allí...

El sol brillaba como los días anteriores (tuvimos una suerte...). No había ni una nube! Bueno sí, la de nerviosismo que rondaba en la cabeza de María porque en menos de 2 horas llegaría el equipo de Localia para hacer el reportaje en la Jaima. Ella había quedado como responsable de atenderlas y enviar nuestro mensaje sensibilizador a la audiencia ya que Xacobe, que era el que normalmente se encargaba de estos temas estaba en el Congreso Galego de Acción Voluntaria y María ya apuntaba maneras como futura coordinadora del grupo, así que inevitablemente le tocó sustituirle.


Cuando llegaron las chicas de Localia a eso de las 10 y media de la mañana les estuvo hablando sobre el conflicto del Sáhara Occidental, sobre los campos de refugiados, sobre la responsabilidad que el gobierno de España tiene en este asunto... sobre todas esas cosas que estuvimos intentando dar a conocer estos días entre la comunidad universitaria. Luego pasó a enseñarles la Jaima por dentro y a contarles todas las cosas que estábamos haciendo allí y las que habíamos hecho... es más, hasta se atrevió a prepararles un té que todos pudimos degustar! Las de Localia se fueron muy contentas y eso que con el té María tuvo una pequeña confusión y le salió un poco más amargo de lo que debería... Quedaron en enviarnos el reportaje y cuando lo hagan os lo enseñaremos (mientras tanto podéis echarle un vistazo al que nos hicieron en vieiros el primer día que nos gustó mucho también!)


En cuanto a visitantes, hubo menos movimiento que otros días porque no teníamos ninguna actividad tan fuerte como los demás días (alguna vez había que descansar...) pero las personas que vinieron se interesaron mucho por el tema. Una chica vio todos los vídeos y documentales que habíamos conseguido sobre el Sáhara y que le proyectamos en una pantalla improvisada en la tela de una de las paredes de la Jaima, varias personas estuvieron jugando a la Oca Saharaui, otras se probaron el turbante y la melpha. Y Álvaro tuvo la gran idea de enseñarles a la gente en el Google Earth la frontera entre los territorios ocupados y el Sáhara libre, los campos de refugiados... Fue algo improvisado a última hora pero resultó muy interesante... se podían ver hasta los tanques que guardaban la frontera!

Y así fue transcurriendo el día y como siempre ocurre, cuando ya nos habíamos acostumbrado a ese ritmo de vida, a recibir e informar a los visitantes, a tomar té varias veces al día y a comer sentados en los cojines que decoraban nuestra Jaima....


Chegou o fin. O momento da recollida da nosa casa eses tres días!! Había que empaquetar a Jaima.

Para esto eran necesarios bastantes voluntarios, pero andabamos escasos de recursos humanos. Ainda así arranxámonos.

Tivemos a gran sorte de contar co apoio de dúas compañeiras de Coruña que Xacobe trouxo aprobeitando que estaban tamén no stand do Congreso de Acción Voluntaria. Dende aquí, gracias a Paula e Sabela.

Unha vez máis, o pai de Xacobe veunos axudar. E eu puiden sair antes de prácticas para estar alí na hora da recollida. Alvaro tamé acudiu na última fase.


A verdade é que daba pena sacala, notábase nas nosas caras cada vez que se sacaba un pao dos que tanto nos custou colocar no seu inicio. A verdade é que se desmonta máis rápido do que se monta, pero ainda así é un tarefa complicada. Sobretodo envolvela, e máis ainda cando ningún de nós o fixera anteriormente e ninguén nos explicou como facelo nese momento!!

Comezamos retirando todo o que adornaba a Jaima e logo todo elemento tecnolóxico que colocaramos. E pouco a pouco fomos sacando os paos mentres a Jaima se ia facendo cada vez máis pequena ata quedar completamente estirada no chan.

Despois fómola enrrolando como boamente cuidemos e atámola…de maneira que quedase “ben suxeita” para os de Solidariedade Galega co Pobo Saharaui, que foron quenes nola prestaron.

Os materiais repartironse no coche do pai de Xacobe e no meu e levámolos ó local na ETSE.

A Jaima foi para a casa de Xacobe, pois noutro momento serían el e seu pai os encargados de devolvela ó seu orixe…

Deron as 8 da tarde e a explanada do parque fronte a Farmacia…xa estaba valeira, pero cada vez que pasamos por alí sabemos que algo de nós permanece.

Foi unha actividade que uniu o grupo e conseguiu a maior parte dos seus obxetivos, ainda que iso volo contaremos con máis detalles cando rematemos coa avaliación.

Estamos contentos e con idea de repetir a aventura, esperamos que vos gustase e que tamén esteades dispostos a repetir con nós!!!


María y Chelo

4 comentarios:

Sergio dijo...

Qué guay!
Y el vídeo de vieiros mola.

Sabela dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
Sabela dijo...

Por supuesto que repetimos!! Quedamos con ganas de más jaima :) :) :)

maría dijo...

rematei hoxe o meu punto de EpD no meu manual de educación e metin o tema jaima con fotos e todo!!jajajaja

eu creo q si se vai repetir...je