Entre o 28 e o 1
de decembro celebrouse en Madrid a XIII
edición do CONAMA, o congreso español de medioambiente de maior traxectoria no
país. A programación do congreso dividiuse en 9 eixos: enerxía, eficiencia e
cambio climático, mobilidade, renovación urbana, desenvolvemento rural,
biodiversidade, auga, calidade ambiental, residuos e economía e sociedade1.
A través da estratexia de traballo en rede do grupo de "Desenvolvemento Rural" de Enxeñería Sen Fronteiras Galicia, e grazas ao apoio de Cooperación Galega da Xunta de Galicia, participei na sesión de traballo
“Infraestrutura verde para sociedades e territorios saudables”, dentro do eixo
de Biodiversidade. Aínda que a función desta entrada é, en principio, facer un
reporte sobre a experiencia vivida, en realidade o corpo pídeme facer algo máis
que un resume das palestras presenciadas. Para iso, o CONAMA conta cun exército
de voluntarias da Asociación de Ciencias Ambientales (ACA) que redactaron
exhaustivamente as crónicas de todos os eventos do programa. Neste link
podedes encontrar a crónica da sesión de
traballo mencionada antes. Como dicía, o corpo pídeme contar algo máis alá dos
datos referentes á lexislación ampla que define, estrutura e lexitima a
necesidade da conservación e restauración ecolóxica do patrimonio natural2, da importancia de protexer os servizos
ecosistémicos3, da importancia de entender o territorio como un todo
non como un conxunto de espazos naturais interconectados, da importancia de
asegurar a conectividade ecolóxica para asegurar a resiliencia das especies no
actual paradigma de cambio climático, da importancia da planificación, da
comunicación entre as administracións, e como non, da financiamento. Por nomear
algúns. O corpo pídeme contar que despois de pagar 120 € pola acreditación,
voltei á periferia sen ter moi claro o que é exactamente unha infraestrutura
verde. Quedoume claro que é unha ferramenta de ordenación, tamén é unha
ferramenta de marketing, que é un concepto emerxente ou que hai tantas
definicións como exemplos prácticos se executen… Quedoume claro que os que
participaron nas diferentes palestras das xornadas (representantes das administracións
e entidades públicas e algún do sector privado) estaban convencidos que as
infraestruturas verdes son the best of
the world. Pero eu, que ía dende O Porriño (Pontevedra), onde se localiza o
polígono industrial e a explotación de granito máis grande de Galicia, pero
onde tamén se localiza o ZEC Gándaras de Budiño (Rede Natura 2000) en constante
degradación polo impacto da industria e infraestruturas, neste caso non as
verdes, pregúntome: quen lle vai a explicar aos mortais porriñeses que
infraestrutura verde é o sistema de lagoas (o pouco que queda) que mitiga as
crecidas do río Louro antes de que lles chegue á cociña e non é pintar de verde
a autovía….? E cando? Porque, quedará tempo?
1 Para máis info, consultala web do congreso.
2 O ano pasado publicouse a Lei 33/2015, de 21 de setembro, pola que se
modifica a Lei 42/2007, de 13 de decembro, do Patrimonio Natural e da
Biodiversidade, que lle dá de prazo 3 anos para que se aprobe a Estratexia
estatal de infraestrutura verde e da conectividade e restauración ecolóxica. Na lei non se define a infraestrutura
verde, só di para que serve. Máis info no MAPAMA
No hay comentarios:
Publicar un comentario